Wielki Czwartek 2020

Wielki Czwartek jest świętem chrześcijańskim, które rozpoczyna Triduum Paschalne. Wielki Czwartek to wyjątkowy dzień dla wszystkich chrześcijan, upamiętniający kluczowe wydarzenia z życia Chrystusa: Ostatnią Wieczerzę z Apostołami, ustanowienie sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa.

WielkanocWielkanoc Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Wyborcza.pl Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta

Ostatnia Wieczerza była pewnego rodzaju pożegnaniem Jezusa z Apostołami, ale też wyjątkowym momentem religijnym: to wtedy Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament jako Ofiarę i Komunię oraz nakazał apostołom czynienie tego, co on. Stało się tak ze słowami "Bierzcie i jedzcie z Tego wszyscy: to jest bowiem ciało moje, które za was będzie wydane" (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; 1Kor 11,24), Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: to jest bowiem kielich krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę (Mt 26,27-28; Mk 14,24; Łk 22,20; 1Kor 11,25), a następnie To czyńcie na moją pamiątkę . Wielki Czwartek jest 3 dni przed Wielkanocą, nie ma ustalonej stałej daty, jest świętem ruchomym, może wypaść między 19 marca a 22 kwietnia. Tego dnia wieczorem odprawiana jest specjalna uroczysta msza, zwana Mszą Wieczerzy Pańskiej (Missa in Coena Domini). W części kościołów tego dnia podtrzymywana jest tradycja obmycia nóg dwunastu mężczyznom, na pamiątkę tego jak Jezus umył nogi swoim dwunastu Apostołom. Po zakończeniu Mszy Wieczerzy Pańskiej następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu do tak zwanej Ciemnicy , czyli kaplicy adoracji. Z ołtarza zostają też zdjęte świece, krzyż, mszał i obrusy. Te tradycje symbolizują wydarzenia jakich doświadczył Chrystus: uwięzienie Jezusa i zabranie jego szat.

Wielki Czwartek był czasem traktowany jako dzień pojednania z pokutnikami, dlatego grzesznicy mogli na nowo zostać przyjęci do wspólnoty Kościoła.

Na polskiej wsi istnieją tradycje bezpośrednio związane z Wielkim Czwartkiem, takie jak ciąganie po wsi drewnianego koguta na sznurku wśród śpiewów o męce Pańskiej, czy topienie kukły Judasza zrobionej ze słomy i szmat. Kukła Judasza czasami miała dodatkowo przywiązane zawiniątko z potłuczonym szkłem, które miało symbolizować trzydzieści srebrników. Czasami kukłę zrzucano z kościelnej wieży albo palono. W niektórych rejonach Polski młodzi mężczyźni biegali po wsi robiąc hałas klekotkami i grzechotkami, żeby przepędzić diabła. Dziewczęta tego dnia zbierały w lesie lubczyk i kąpały się w lodowatej wodzie. Od Wielkiego Czwartku aż do Wielkiej Soboty odradzano ciężką pracę. Słowianie wierzyli, że Wielki Czwartek jest dniem, w którym dusze zmarłych zstępują z nieba, więc rodziny i bliscy spotykali się wtedy na grobach zmarłych ze specjalnym przysmakiem zwanym perepiczki . Tego dnia nie wolno było piec chleba, bo według wierzeń w piecach mieszkały dusze zmarłych i tak zwane ubożęta opiekujące się domem, więc trzeba było się wstrzymać od palenia w piecu, żeby ich nie skrzywdzić. Inne zwyczaje są jeszcze trudniejsze do wytłumaczenia - nie wiadomo, dlaczego tego dnia dobrze było siać len i jęczmień, ale nie powinno się zmieniać pościeli.

Copyright © Agora SA